Na pytanie o to, kim jest artysta, można odpowiedzieć: jest kimś, kto w materii dzieła, czy to plastycznego, literackiego i muzycznego, czy teatralnego i filmowego, odzwierciedla idee. Jednak tożsamość artysty nie jest określona w sposób jednoznaczny i niezmienny. Leonardo da Vinci w Traktacie o malarstwie ujął zajęcie malarza jako „scientia”. Artysta jawił się jako badacz, odkrywca i wynalazca, a sztuka była narzędziem odsłaniania prawdy o naturze. Romantycy akcentowali moc kreacyjną artysty, jego demiurgiczną zdolność powoływania bytów osobnych i uzupełniających naturę, torując w ten sposób drogę wyobrażeniu genialnego artysty-wizjonera, stojącego niemal u boku Stwórcy. W czasach nowoczesności i ponowoczesności wizerunek ten uległ dalszemu rozszczepieniu. Artysta był już nie tyle świadkiem historii, co raczej okazywał się być aktorem czy medium nowoczesnego społeczeństwa. Bywał postrzegany jako członek bohemy, ale też jako ekscentryczny, często odrzucany, a wręcz wyklęty outsider. Wkrótce objawił się artysta rewolucyjny, który – jako reprezentant awangardy – był gotów bronić swoich przekonań niemal za każdą cenę. Z kolei jako pedagog, wskazywał kierunki projektowania form przyszłej architektury i designu. W końcu przyjął rolę przedsiębiorcy, kuratora, aktywisty...
Wykłady odbywają się w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. H. Łopacińskiego, filii nr 2 przy ul. Peowiaków 12 (Gmach Centrum Kultury) w wybrane środy o 17.30. Szczegółowy harmonogram znajduje się pod adresem:WWW.MBP.LUBLIN.PL/COMPONENT/DJEVENTS/DETAILS/2024-06-17/593-ARTYSTA-JAKO-GENIUSZ-WYNALAZCA-PEDAGOG-WIZJONER
WRÓĆ